Bij een ‘flashmob’ denken de meeste mensen aan een groep mensen die gaat dansen op een onverwacht tijdstip en bijzondere plek. Vandaag zijn de Inholland studentes HBO-V Rianne Baltus en Sharon Kokkelkoren samen met 15 a 20 medestudenten óók bezig met een flashmob. Ze zijn echter niet druk met dansen, maar wél bezig met een ‘flashmob’-onderzoek. Een onderzoeksmethode waarbij er op 1 dag tegelijk in meerdere ziekenhuizen hetzelfde onderzoek wordt verricht. Vanuit Alzheimer Centrum Groningen en het ABOARD-project, waar Hogeschool Inholland partner in is, wordt vandaag op Wereld Alzheimer Dag, een flashmob-studie georganiseerd met het doel om inzicht te krijgen in de prevalentie van cognitieve problemen in het ziekenhuis en de herkenning hiervan door zorgmedewerkers.
Rianne en Sharon zijn vanmorgen uitvoerig geïnstrueerd hoe zij de Mini-COG kunnen afnemen bij ouderen. Het is een instrument om eerste symptomen van dementie op een eenvoudige wijze te kunnen detecteren. Rianne vertelt dat het merendeel van de patiënten die ze benadert graag meedoen aan het onderzoek, al is het alleen maar omdat ze het fijn vinden dat er iemand langskomt om even een praatje mee te maken en omdat ze het belang van het onderwerp inzien. Een aantal patiënten was bang dat meedoen aan dit onderzoek hun diagnose zou beïnvloeden en dan kostte het wat meer moeite om toe te lichten dat dit absoluut geen effect zou hebben.
Beiden vinden het leukste onderdeel van de Mini-COG de kloktekening. Rianne: ‘De klokken die we vandaag hebben zien langskomen zijn niet altijd perfect, maar soms wel heel creatief!’ ‘Het gekke is wel dat we aan het einde van de dag, na al die verschillende klokken, een beetje aan onszelf gingen twijfelen of we zélf eigenlijk wel een correcte klok zouden tekenen’, vult Sharon aan. Rianne: ‘Je zag die twijfel ook bij veel mensen en merkte dan ook hoe gevoelig het thema ‘dementie’ ligt bij mensen. Het klinkt als een eenvoudige opdracht, maar de deelnemers realiseerden zich vaak wel als ze iets niet wisten. Uit ongemak en onzekerheid wordt er veel weggelachen, maar daaronder zit een zichtbare angst om controle over hun eigen hersenen, hun eigen persoonlijkheid te verliezen. En ik denk dat het heel belangrijk is dat wij ons dat als jonge verpleegkundigen blijven realiseren’.
Voor Sharon speelt ook mee dat ze Alzheimer van dichtbij heeft meegemaakt en weet hoe belangrijk het is als het op tijd herkend wordt, niet alleen voor de patiënt maar ook voor de familie om de patiënt heen. Juist die persoonlijke ervaring maakt dat ze veel sympathie heeft voor dit onderzoek. ‘Het maakt je uiteindelijk een betere verpleegkundige als je ook je persoonlijke ervaringen mee kunt nemen. En juist bij Alzheimer heb je bijvoorbeeld als verpleegkundige ook veel meer met de mantelzorgers van de patiënt te maken. Het is soms zo schrijnend om te zien, met name als de patiënt bijvoorbeeld nog relatief jong is, of als de diagnose heel onverwacht komt. Als verpleegkundige probeer je zo goed mogelijk ondersteuning te bieden. Het is dan ook een kleine moeite om vandaag bij te dragen aan dit onderzoek’.
Beide studentes zijn inmiddels vierdejaars en hebben inmiddels meegelopen op meerdere afdelingen van het Spaarne Gasthuis: van Oncologie, tot Chirurgie en Orthopedie. Die variatie geeft hen meer inzicht in hoe breed hun vakgebied is en helpt bij het maken van hun keuze na hun studie. Wordt het Chirurgie, Neonatologie, of toch de IC? Misschien de geestelijke gezondheidszorg of juist Longgeneeskunde? Of na vandaag tóch geriatrie?
‘De laatste persoon die ik sprak vandaag benadrukte hoe belangrijk hij het vond dat we dit onderzoek deden. Hij vond het goed dat we meer aandacht besteden aan de gezondheid van het brein. Zelf vertelde hij dat zijn concentratie en focus veel minder goed was geworden…een feit dat hij grappig genoeg direct ook liet zien, door ook de instructies bij de testafname niet geconcentreerd te lezen… daar hebben we beiden wel om gelachen’, vertelt Rianne.
Ervaringen zoals vandaag maken in ieder geval duidelijk hoe divers hun vakgebied is vindt Rianne. Niet alleen qua praktijkkennis, maar óók op onderzoeksgebied. ‘Voor onze opleiding moeten we zelf vaak gebruik maken van evidence-based onderzoek…. Bijvoorbeeld wanneer we een CAT (Critically Appraised Topic) moeten schrijven. Het is nu wel heel mooi dat we vandaag aan de ándere kant ervaren hoe het is om zo’n onderzoek zelf uit te voeren. Ik ben ook erg benieuwd naar de uitkomsten van dit ‘flashmob’ onderzoek. Je voelt toch nog meer betrokken als je zelf aan de data hebt bijgedragen, de cirkel is weer rond zo’. ’Ja, en bij een volgend onderzoek, mogen ze ons altijd weer vragen!’, voegt Sharon enthousiast toe.
